Alle speciale kenmerken en functies in één oogopslag
Wie de stap van de Windows-wereld naar Linux durft te maken, staat in het begin voor een aantal uitdagingen: Van het instellen van de computer, via het installeren van de benodigde programma's tot het updaten van het Linux-besturingssysteem. Gelukkig zijn de tijden voorbij dat je veel met de hand moest aanpassen op een Linux-systeem. De behoefte aan cryptische commando's waarmee je programma's in de terminal installeert, is allang voorbij. Dankzij zogenaamde repositories en slim softwarebeheer wijkt het installatieproces nauwelijks af van wat je bij Windows gewend bent. We hebben voor u de rol die een repository speelt onder Linux samengevat aan de hand van het voorbeeld van Ubuntu Linux.
Linux versus Windows: wie heeft de voorsprong als het gaat om software-installatie?
Als u een nieuw programma onder Windows installeert, download dan een installatieprogramma in EXE- of MSI-indeling en start het. De setup pakt vervolgens de benodigde bestanden uit, slaat ze op uw harde schijf op en wijzigt de systeeminstellingen. Waar zo'n setup vandaan komt en wat het in detail doet, is niet geregeld onder Windows. Daarnaast heb je in Windows 10 nauwelijks keuze welke onderdelen van een update je wel of niet wilt installeren.
Onder Linux ziet het er heel anders uit. In principe bepaalt u alleen wat er wel of niet moet worden geïnstalleerd. En in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is de installatie van updates of nieuwe programma's erg gemakkelijk en handig. Net als bij de Microsoft Store onder Windows kunt u met een muisklik nieuwe software installeren of verwijderen. Bijvoorbeeld via het Ubuntu Software Center of bij OpenSuse met Yast (Nog een andere Setup Tool of in het Duits "nog een andere installatietool").
Ongeacht of het Linux of OpenSuse is: in beide gevallen verschijnt er een zoekveld in het softwarebeheer waarin u de naam van de gewenste software kunt invoeren. Linux doorzoekt vervolgens een pool van programma's die overeenkomen met uw systeem. Deze voorraad wordt een "repository" genoemd (Engels voor bron, magazijn, depot of kortweg "repo").
Wat is er bijzonder aan een bewaarplaats?
De repositories zijn zorgvuldig samengesteld door de Linux-providers en precies afgestemd op uw Linux-distributie. Zoals gebruikelijk in de Linux-gemeenschap, wordt een repository meestal onderhouden en up-to-date gehouden door een aantal vrijwilligers. Er wordt gekeken of een programma onder Linux werkt en welke versie het beste bij het besturingssysteem past. Vervolgens wordt het programma in het juiste formaat voor uw pakketbeheerder gebracht en in de repository opgeslagen. In het Linux-universum zijn er een aantal verschillende pakketformaten die, afhankelijk van het type, compatibel kunnen zijn met een of meer Linux-distributies.
Algemene pakketformaten in één oogopslag
| Pakketformaat | Compatibele distributies |
| RPM | Red Hat, Fedora, Mandriva en OpenSUSE |
| dpkg (Debian-pakketbeheerder) | Ubuntu, Debian Linux |
| overdragen | Gentoo |
De repositories worden geïnstalleerd en verwijderd met de respectieve pakketbeheerder van uw Linux-systeem. Door de interactie van repositories en pakketbeheerder, worden alleen programma's die soepel werken met uw Linux-versie op uw pc geïnstalleerd. Als een programma gebruik maakt van andere software - of onderdelen daarvan - worden deze zo nodig automatisch geïnstalleerd. In deze context wordt Linux ook wel "pakketafhankelijkheden" genoemd.
Als de benodigde componenten al beschikbaar zijn op uw pc, herkent de pakketbeheerder ze en installeert ze niet opnieuw. Uw voordeel: dankzij het pakketbeheer en de repositories zijn er veel minder fouten bij het installeren en verwijderen van programma's onder Linux.
Pakketbronnen en hun belang voor uw Linux-systeem
Wat alle pakketten en repositories gemeen hebben, is dat ze constant gemonitord worden en dus praktisch virusvrij zijn. In tegenstelling tot Windows heeft u echter de keuze om de repo's uit verschillende pakketbronnen te halen. Ubuntu maakt onderscheid tussen vijf bronnen:
- bionisch: Het hoofdarchief van de respectieve Ubuntu-versie wordt na voltooiing niet meer gewijzigd.
- bionische beveiliging: Hier worden pakketten met belangrijke beveiligingsupdates uit het hoofdarchief opgeslagen, waarin serieuze bugs zijn verholpen of beveiligingslekken zijn opgevuld. De pakketten in dit archief bevatten geen nieuwe functies.
- bionische updates: Hier worden pakketten bewaard met aanbevolen updates waarin niet-kritieke en niet-beveiligingsgerelateerde fouten zijn gecorrigeerd.
- bionische backports: Deze bron bevat niet-ondersteunde updates. Dit zijn nieuwere softwareversies die afkomstig zijn van de huidige ontwikkelaarsversies. Omdat de pakketten in deze staat mogelijk niet stabiel werken en nog steeds fouten kunnen bevatten, moeten ze handmatig worden geselecteerd voor installatie.