Geheugenchips worden meestal geformatteerd met Windows-systemen. Ze werken onnodig traag op Linux.
Linux / Duits / Open Source. Ik heb onlangs een nieuwe USB-stick gekocht die ik als back-upschijf onder OpenSuse Linux wilde gebruiken. Maar het eerste bestand kon niet worden opgeslagen. Het was een dvd-imagebestand van 4,3 gigabyte. Ik controleerde de stick en ontdekte dat deze was geformatteerd met het FAT32-bestandssysteem, dat alleen bestanden tot 4 gigabyte toestaat. Ik heb de stick op een Windows-pc aangesloten en geformatteerd met NTFS, het moderne Windows-formaat. Nu accepteerde de winkel ook grotere bestanden.
Maar opnieuw onder Linux moest ik uren wachten tot de back-upkopieën klaar waren. Dat kwam mij vreemd voor. Ik startte de systeemmonitor en maakte een sensor voor schrijftoegang tot deze stick, deze was geregistreerd als sdc1. Ik zag een schrijfsnelheid van slechts 8 tot 12 kilobytes per seconde. Het is zeker te traag.
In de procestabel zag ik een proces dat blijkbaar met NTFS te maken had. Het was verantwoordelijk voor ruim een derde van de systeembelasting. Dus besloot ik de USB-stick te formatteren met een Linux-bestandssysteem. In Yast werkt dit met de "Partitioner", die je kunt vinden onder "Systeem". Ik koos ext4 als het bestandssysteem en bij de gelegenheid maakte ik de partitie in gecodeerde vorm. Dit is heel eenvoudig onder Linux: je vinkt aan dat versleuteling moet plaatsvinden en voert twee keer een wachtwoord in - klaar.
Ten slotte moest ik de toegangsrechten instellen zodat ik als normale gebruiker toegang had tot de stick. De actie was het waard: de schrijfsnelheid op de USB-stick is nu 5 tot 6 megabyte per seconde.
Meer over het onderwerp "bestandssystemen"
